Χλωμά πρόσωπα στου δρόμου τη φυγή παιδιαρίζουν
στην προσπάθεια τους να αναστήσουν σκηνές.
Ξεβγαλμένα ρούχα στο δάκρυ και στην ακριβή κολόνια
που σκορπούν μυρωδιές στη συνοικία της γενιάς μας.
Διαρκεί το διάβα της ζωής σ΄ αυτή τη δική μου αναζήτηση
του θησαυρού, μα, όχι ξεγελάστηκα.
Έφεξε η μέρα, σκύβω να νίψω τα χέρια και το πρόσωπο,
να νοικοκυρέψω θέλω της πτωχής καρδιάς μου
τη κάμαρα.
Ήρθε ο συνοδοιπόρος, ακούς; Με καλεί να προβάλω.
Μέρωσε θλίψη, ίσως το σήμερα ανθίσει από
τα αποκαΐδια του χθες, ίσως λέω, ίσως.
Ο ήλιος χρόνια ανατέλλει κι αν πέρασαν νύχτες,
κι αν πέρασαν βαρυχειμωνιές.
στην προσπάθεια τους να αναστήσουν σκηνές.
Ξεβγαλμένα ρούχα στο δάκρυ και στην ακριβή κολόνια
που σκορπούν μυρωδιές στη συνοικία της γενιάς μας.
Διαρκεί το διάβα της ζωής σ΄ αυτή τη δική μου αναζήτηση
του θησαυρού, μα, όχι ξεγελάστηκα.
Έφεξε η μέρα, σκύβω να νίψω τα χέρια και το πρόσωπο,
να νοικοκυρέψω θέλω της πτωχής καρδιάς μου
τη κάμαρα.
Ήρθε ο συνοδοιπόρος, ακούς; Με καλεί να προβάλω.
Μέρωσε θλίψη, ίσως το σήμερα ανθίσει από
τα αποκαΐδια του χθες, ίσως λέω, ίσως.
Ο ήλιος χρόνια ανατέλλει κι αν πέρασαν νύχτες,
κι αν πέρασαν βαρυχειμωνιές.