Ασφυκτιώ ανάμεσα σε δύο
αντιστρεφόμενους πόλους.
Βρέθηκε το χαμένο παιδί
που αναζητούσαν δήθεν όλοι τους.
Ψεύτες!
Άστεγα όνειρα και ύστερα
μουχλιασμένα μυστικά.
Η απάτη φιγουράρει
με το έτσι θέλω
μη σεβόμενη αρχαίες παραδόσεις.
Απόγευμα, ένας σταθμός του χρόνου
που γυρνά στον τόπο του εγκλήματος.
Μιλώ περπατώντας με ξύλινα πόδια
πελεκημένα, καταμεσής
σε κείνο το άμορφο πλήθος.
Σε λίγο θα γίνω ίδιος μου λένε,
προχωρώ σφιχτοκρατώντας
ένα μαντήλι και μέσα του δεμένη
η ψυχή που δεν ανασαίνει .