Σε μια ώρα
το μεγάλο ρολόι
θα σημάνει μεσημέρι.
Χτύποι της καρδιάς κι ανάσες κοφτές.
Στη θαλπωρή της απροσπέλαστης
συντροφικότητας
ο νεοσσός ξεπροβάλει
από το ραγισμένο του τσόφλι.
Κοσμογονία,
αστραπή, φως και βροντές.
Αλλάζουν συνεχώς στον αδάμαστο χρόνο
τα πάντα γύρω μας.
Τρέχει ο κόσμος
θέλοντας να προλάβει,
να είναι εδώ, στο ψεύτικο μέλλον.
Δώδεκα χτύποι όπως και χθες,
όπως και σήμερα,
βουβοί και ανέκφραστοι.
Περαστικές σκέψεις,
παρασυρμένοι λογισμοί, άναρχοι.
Συνεχίζουμε την πορεία μας σιωπηλοί
μέχρι ν΄ ακουστούν και πάλι οι δώδεκα χτύποι.