Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΠΑΤΗΤΗΡΙ

Αποσύρθηκε η μνήμη μου,
τα αρώματα του Σεπτέμβρη
με ταξιδεύουν στα παιδικά μου χρόνια.
Ξυπόλητος στο πατητήρι,
πόδια που ως τότε δεν πάτησαν
σε δρόμους δύσβατους.

Κόφες γεμάτες τσαμπιά,
η μυρωδιά του μούστου
μεθά την παιδική μας αθωότητα.
Κι άλλα παιδιά ήμασταν,
κλήματα που έγιναν αμπελώνες.
Γέλια, χαρά,
στιγμιότυπα του χρόνου,
βαμμένα με το χυμό
των σταφυλιών.

Ο θόρυβος τρομάζει
την αναπόληση μου.
Συνεχίζω το δρόμο μου
όχι όμως με πόδια γυμνά.
Γυρίζω κοιτώντας πίσω,
μόλις που ακούω από μακριά το βρασμό.
Βαρέλια γεμάτα μούστο
που ωριμάζει, ιεροτελεστία!
Εικόνες, ονοματοδοσία  με πυρογραφία
στης καρδιάς τα ξύλινα βαρέλια.