Τις νύχτες ο ήχος της κλεψύδρας
αντηχεί πιο δυνατά στο δωμάτιο.
Συνοδεύει τον ρυθμό των λέξεων της προσευχής.
Βρίσκουν τον βηματισμό τους
οι σκέψεις που πρωτύτερα ξεγλίστρησαν.
Η λησμονιά εγκαταλείφθηκε έρημη στην τύχη της
μαζί με τον κόσμο.
Μοιάζει να θέλει να φέξει νωρίτερα η μέρα,
αδύναμη κι αυτή όμως προσμένει.
Τούτη την ώρα οι αξίες τους υποτιμήθηκαν,
αδύναμες να εξαγοράσουν τα λιγοστά μου δάκρυα.
Φεύγει η άμμος,
κατρακυλά και μαζί της παρασέρνει
το λάθος, το ψέμα, την απάτη.
Ανήμπορος ο σπόρος να ριζώσει πάνω της.
Δεν υπάρχω,
όμως όλοι τους με βλέπουν.
Κοπιάζω να σταθώ την ώρα που με παρασύρουν
οι στιγμές.
αντηχεί πιο δυνατά στο δωμάτιο.
Συνοδεύει τον ρυθμό των λέξεων της προσευχής.
Βρίσκουν τον βηματισμό τους
οι σκέψεις που πρωτύτερα ξεγλίστρησαν.
Η λησμονιά εγκαταλείφθηκε έρημη στην τύχη της
μαζί με τον κόσμο.
Μοιάζει να θέλει να φέξει νωρίτερα η μέρα,
αδύναμη κι αυτή όμως προσμένει.
Τούτη την ώρα οι αξίες τους υποτιμήθηκαν,
αδύναμες να εξαγοράσουν τα λιγοστά μου δάκρυα.
Φεύγει η άμμος,
κατρακυλά και μαζί της παρασέρνει
το λάθος, το ψέμα, την απάτη.
Ανήμπορος ο σπόρος να ριζώσει πάνω της.
Δεν υπάρχω,
όμως όλοι τους με βλέπουν.
Κοπιάζω να σταθώ την ώρα που με παρασύρουν
οι στιγμές.