ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ

Σαν έφυγε ο Αύγουστος
λες και σκόρπισε πίσω του φιλέματα.
Ασήμωσε την θάλασσα ολάκερη στο διάβα του.
O ήλιος φανερώνει τ’ ασήμια.
Μονολογώ σαν βλέπω τούτο τον πλούτο
να διαφεντεύει η θάλασσα η άκληρη.
Αλαργεύει η γη μέρα τη μέρα,
σαν τις ψυχές μας που πέταξαν μακριά.
Έμειναν ανήλιαγες
κι όταν στέρεψαν τα μάτια από δάκρυ
δίψασαν και αυτές.
Όλος ο κόσμος μάζεψε από τούτα τα νομίσματα.
Πίστεψε σε μια αξία κάλπικη,
μα είναι οι ζωές μας γυμνές και κνώδαλα.