Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΘΕΛΗΜΑΤΑ

Μέσα σ’ ένα μισοάδειο ποτήρι
αντικατοπτρίστηκε όλη η ζωή ως τα τώρα.
Άκρατος οίνος της ψυχής το απόσταγμα,
μεθώντας αναζήτησα τις ψευδαισθήσεις.
Μετακυλήθηκε ο κόσμος μας όλος,
αποζητά την κάθαρση μέσα στο ποτήρι αυτό.

Στου φθινοπώρου τα κελάρια
φώλιασαν οι σκέψεις, οι αγάπες μεταναστεύουν.
Ξεγυμνώθηκαν μεθυσμένες απ’ τις αλήθειες οι ψυχές μας
όπως τα δένδρα τώρα.
Κιτρινισμένα φύλλα,
παρασυρμένα από τον άνεμο.

Σιωπηλά μιλάμε, ομολογούμε τα φυλακισμένα μας θελήματα.
Στοιχισμένα πίσω από τις σκιές των γραμμών.
Πλαγιάζει ο ήλιος αποκαμωμένος
κι από κοντά ο αστάθμητος  λογισμός μας.

Πριν πεις διαδόθηκαν,
πριν τα φανερώσεις κιόλας ματιάστηκαν.
Σαν τα πουλιά που ήρθανε κάποια άνοιξη
και φεύγουν ένα φθινόπωρο.
Έτσι κι αυτά λογίζονται.