Μια συννεφιασμένη ημέρα
και είπα να της μαρτυρήσω τα μυστικά μου.
Το συνοικέσιο του ήλιου
μελαγχόλησε την αγάπη μου.
Στο πέρασμα της μέρας
γδύθηκα μπροστά στην αλήθεια.
Προς ώρας ξεγέλασα τις στιγμές.
Αργότερα αυτές με πούλησαν,
με εκδικήθηκαν.
Οι μνήμες φωτιά που καίει,
η προσμονή αέρας που με παρασέρνει.
Κλώτσησα και πάλι την αισιοδοξία,
μου αρνήθηκε τα χάδια της.
Ορκίστηκα να μην ξανά αγαπήσω
μα πάλι γελάστηκα.